Living

Achter de façades

Houdt u ook van die minuten waarin het licht in de huizen al aan is maar de gordijnen nog open zijn? Binnenkijktijd! Uw gulzige ogen gaan op zoek in het privé-domein, naar the real living. U krijgt sleur en verveling op uw netvlies, dat zeker, maar even goed die sprankel huiselijke beweging waar het u om te doen is.
Living is een woordeloos stuk. De personages zijn vaag, de plot flou maar het decor haarscherp. De tijd maakt sprongen. De stilte is dik. U kunt het gezellig vinden. Of ondraaglijk. Oneigenlijk gebruik van de huiskamer. Een dwarse inkijk. Of een schending van de privacy, van de medemens, van uzelf.

Omdat mijn goede vriend Pieter zo'n rare, kunstige richting doet waarmee hij later geen job zal vinden, moet hij vaak naar het theater en dergelijke, zie de richting kost u nog geld bovenop, en altijd alleen gaan, is ook niet leuk dus vergezelde ik hem. Want ondanks de algemene opinie ben ik geen cultuurbarbaar, ik ben gewoon zeer kritisch.
En we gingen dus kijken naar Tristero's Living, u hebt de beschrijving gelezen, er werd geen woord gezegd en je zou denken dat dat verveelt, maar ik vond het zeer boeiend. Het decor was allereerst al zeer cool, en ook de dingen die ze deden, zaten helemaal genesteld in wat ik zeker kan apprecieren. Dan was er nog de muziek, die ik persoonlijk ook heel leuk vond, een hele reeks oldies, van Maria Callas en Demis Roussos tot Neil Diamond en een rare 80s fitness LP, fantastisch! Het deed me allemaal denken aan heel wat regisseurs die ik idoliseer, zoals Wes Anderson, Guy Ritchie and Quentin Tarantino, maar dan vooral de eerste. O af te sluiten krijgen jullie toch een liedje dat werd in het stuk gespeeld. Ohja, en voor de geinteresseerden een saai interview vanop TvBrussel.

Screamin' Jay Hawkins - I Put A Spell On You (mp3)